Buddha zegt in het Sutra van het Nagelaten Onderricht dat het vuur van onbestendigheid door heel de wereld raast.
De huidige Covid-19/Corona-pandemie laat ons dat allemaal aan den lijve ondervinden.
Een week geleden troffen we binnen zengroep Oshida nog voorbereidingen voor een weekend-sesshin met Marjolein Verboom.
Op woensdag besloten we vanuit het bestuur en de sesshinwerkgroep, in overleg met Marjolein, om dit af te lasten.
Op donderdag besloot het bestuur van Jewel Heart om voorlopig alle bijeenkomsten aldaar stop te zetten, dus ook onze zaterdag-bijeenkomsten.
Op vrijdag besloot het Mindfulnesscentrum overeenkomstig en gaan ook onze doordeweekse zazen-bijeenkomsten voorlopig niet door.
We komen dus stil te staan.
Zazen is wakker stil staan. En wel zittend.
Liefst doen we dat samen en ontmoeten we elkaar in dat verband ook graag samen,
zowel in zazen als tijdens de koffie en thee.
Nu worden we opgeroepen tot sociale onthouding.
Dit werpt ons terug op onszelf.
📷
Zazen is precies een beoefening die ons terugwerpt op onszelf.
De eerste (ons bekende) zazen-zitter was Buddha Shakyamuni,
die naar verluidt zes jaar solo onder (of tegenover) een boom stil stond en stil zat.
In onze beoefening worden we uitgenodigd hetzelfde te doen.
(Hopelijk niet verplicht gedurende zes jaar!)
In het Sutra van het Nagelaten Onderricht heeft Buddha het onder andere over 8 beoefeningen van een groots, ruimhartig, wakker mens.
We kunnen ze ook en juist vandaag de dag ter harte nemen.
Dit zegt hij in verband met Onthecht Alleen Zijn:
“Beste mensen, beoefenaars, vind rust en stilte, onvoorwaardelijke vrede. Laat je niet opslorpen door alle drukte en gedoe, maar weet waar dan ook onthecht alleen te zijn. Wie in stilte verblijft wordt geprezen door Indra en alle Goden. Onthecht je dus van je groep, van alle groepen en leef onthecht alleen, om zo de wortel van het ophouden van onvrede te doorgronden.
Ben je graag in een groep, dan ben je ook onderhevig aan de kwellingen die er binnen zo’n groep zijn. Het is net als met een grote boomtak: als zich daar teveel vogels op verzamelen, is er het gevaar dat hij het niet houdt en afbreekt. Wereldse bindingen en gehechtheden zuigen je mee in velerlei leed. Het is als een oude olifant die in de modder wegzakt en er niet meer uit weet te komen. Dit wordt genoemd: onthecht alleen zijn.” [1]
Ik sluit af met het commentaar hierbij van Muho, de huidige abt van het bergklooster Antaiji in Japan:
“Ik geloof niet dat hier over uiterlijke rust gesproken wordt. Het gaat er ook niet om je van de wereld terug te trekken. Leven op een eenzaam eiland kan niet de oplossing zijn. Het gaat er veeleer om rust te vinden tegenover de brutale verlangens van ons eigen ik. Dat lukt wanneer we ermee ophouden in de wereld van het vergelijken te leven en onszelf vragen te stellen als: ‘Waarom hebben anderen meer succes dan ik?’ of: ‘Waarom ben ik met mijn ongeluk zo alleen?’. Stilte genieten betekent dat je vaste grond in jezelf hebt. Stilte is niet iets dat je overkomt (van buitenaf), maar ze komt van binnen, wanneer je je openstelt voor de wereld en de dingen neemt zoals ze gebeuren. Wanneer je bereid bent de klanken van de wereld te aanhoren, zul je zelfs in de meest luidruchtige grote stad stilte vinden.” [2]
Goede zazen!
Niet uitgesproken toespraak, Zengroep Oshida, 14 maart 2020, Joseph Wijsmuller
[1] Buddha, Sutra van het Nagelaten Onderricht. Yui Kyo Gyo, zie: https://www.wakkereweg.com/zenteksten. [2] Abt Muho, Der Mond leuchtet in jeder Pfütze. Zazen oder der Weg zum Glück, Berlin Verlag, Berlin/München 2020, p.139.
Comments